Фотографије које прате вест у наставку, о екуменистичкој молитви последњег дана „Молитвене осмине за јединство кршћана“,  у храму Светих Архангела у Сарајеву, сведоче чињеницу да екуменисти иза себе немају народ. Уколико се изузму екуменистички клир, часне сестре и хор, ту је свега неколико верника. А тако значајан екуменистички догађај, и то у Сарајеву!? Екуменисти, јасно је, представљају сами себе и готово занемарљив број својих заблуделих следбеника. Православни српски народ, Богу хвала, одавно је увидео с ким има посла, и куда то води. А суморна атмосфера која избија са фотографија, само би се у Фотошопу донекле могла поправити. Јер тамо где царује лаж, Дух Свети не пребива.

 

 +++

ODRŽANA EKUMENSKA MOLITVA U PRAVOSLAVNOJ CRKVI U SARAJEVU
 

Ekumenska molitva posljednjeg dana Molitvene osmine za jedinstvo kršćana, 25. siječnja održana je u staroj pravoslavnoj crkvi sv. arkanđela Mihovila i Gabrijela (arhangela Mihaila i Gavrila) u Sarajevu. Molitvu su predvodili pravoslavni sveštenici: protojerej stavrofor Jadran Danilović, jerej Vanja Jovanović i jerej Borislav Livopoljac zajedno s đakonom Mitrom Tanasićem i jerođakonom Stefanom Ponjarcem. Pravoslavnim vjernicima pridružili su se i katolici među kojima je bio tajnik Apostolske nuncijature u BiH mons. Joseph Arshad i nekoliko svećenike te časnih sestara i bogoslova iz Vrhbosanskog bogoslovnog sjemeništa i s Franjevačke teologije.

 

Prigodnu propovijed uputio je delegat Nadbiskupa metropolita vrhbosanskog dr. fra Marinko Pejić, profesor na Franjevačkoj teologiji u Sarajevu. Podsjećajući da su priređivači ovogodišnje Molitvene osmine žarište stavili na temu vezanu uz preobražavajuću snagu vjere u Krista pojasnio je da se ta tema temelji na riječima svetoga apostola Pavla korintskoj Crkvi o privremenoj naravi našega sadašnjeg života, sa svim njegovim očiglednim „pobjedama“ i „porazima“ u usporedbi s onim što primamo po Kristovoj pobjedi u pashalnom otajstvu. Kazao je da su pobjede i porazi, a time i suparništvo među ljudima, trajna značajka političkog, poslovnog, kulturnog pa i crkvenog života. Naglasio je da je Isusova reakcija na raspravu apostola o tom pitanju bila sasvim jednostavna: „Ako tko želi biti prvi, neka bude od svih posljednji i svima poslužitelj“! Pojasnio je da te riječi govore o pobjedi po uzajamnom služenju i pomaganju. „Za sve kršćane, najbolji izraz takvog poniznog služenja je Isus Krist. I dok je iščekivao stradanje i smrt on je molio da njegovi učenici budu jedno u vjeri, da bi svijet mogao uzvjerovati. Za kršćane je pobjeda moguća samo po duhovnom preobraženju-obraćenju. Pobjeda koja će ujediniti sve kršćane oko služenja Bogu i bližnjemu“, kazao je fra Marinko ističući da kršćani, dok mole i teže punom i vidljivom jedinstvu svetih Božjih Crkava, moraju biti spremni da ih molitva izmjeni, preobrazi, suobliči Kristu Gospodinu.

 

Fra Marinko je potom rekao da jedinstvo, za koje kršćani mole, nije „ugodni“ pojam prijateljstva i suradnje te da zahtijeva voljnost da prestanu s nadmetanjem među sobom. Dodao je da se trebaju otvoriti jedni prema drugima, pružiti i primiti darove jedni od drugih, ne bi li uistinu ušli u novi život u Kristu, koji je jedini prava pobjeda. „Dijalog se može voditi samo ostajući čvrsto u povijesti. Međutim, potrebno je pročišćenje povijesnog sjećanja. Vrlo je važno istaknuti da pomirenje ne smije značiti povijesni zaborav, nego oprost i razumijevanje. Ne bijeg od povijesti nego njeno pročišćenje, poštenim povijesnim istraživanjem i molitvom. Iskrenim priznavanjem vlastite odgovornosti i zasluga drugoga, zajedno sa upornom potragom za različitim načinima autentičnog tumačenja nasljeđa koje nas obvezuje“, naglasio je fra Marinko napominjući da teološki konsenzus treba prerasti u konkretni život Crkava, ono što zovu duhovnošću jedne zajednice.

„Važnost duhovnosti je upravo u tome što ona najbolje izražava vjeru jedne zajednice. Ako se hoće upoznati duhovno iskustvo jedne zajednice onda se treba potruditi upoznati ne samo pisanu ili usmenu baštinu te zajednice, nego i njenu glazbu, liturgiju, sakralnu umjetnost i arhitekturu. Duhovnost se izražava u svem ovom bogatstvu i raznolikostima utjelovljenja vjere. Put zajedništva u duhovnosti može postati put zajedništva u vjeri. Za međusobno razumijevanje temeljno ekumensko načelo bi trebalo biti da se ne smije mjeriti nečija duhovna praksa polazeći od sebe, nego polazeći od duhovne i teološke tradicije toga drugoga, samo se tako možemo međusobno obogatiti“, kazao je fra Marinko te istaknuo da se istina ne boji dijaloga.

 

Na kraju propovijedi fra Marinko je naglasio da dijalog nije nekakav lukavi politikantski pokušaj da se drugog nagovori da odustane od svojih uvjerenja, nego prije svega spremnost da se posluša što onaj drugi i drugačiji ima reći. „Što je njegovo iskreno traganje za istinom, različito od moga, uspjelo postići, vrednujući komplementarnost u različitosti, sve ono što određena zajednica smatra bitnim i vitalnim za vlastiti identitet. Naše viđenje istine ima više šanse da bude ispravno shvaćeno ako bude popraćeno s poniznom ljubavlju, koja ne želi dominirati sugovornikom, ne želi ga pobijediti, nego mu želi služiti“, zaključio je fra Marinko.

 

Tijekom molitve pjevali su članovi Srpskog pjevačkog društva „Sloga“. Nakon molitve jerej Vanja pozvao je katoličke svećenike i bogoslove na zajedničko druženje u vinoteci pored crkve. (kta)